Δείτε στη σελίδα "Στήλη Αλληλογραφίας" τις ερωτήσεις που μου έκαναν οι επισκέπτες του in.gr μαζί με τις απαντήσεις μου. Αν θέλετε, μπορούμε να συνεχίσουμε τη συζήτηση σε αυτή τη σελίδα.
Δε διάβασα (ακόμα) το βιβλίο, ίσως να χεις καλύψει το θέμα, ωστόσο καταθέτω την άποψη. Τελειώνω απο φοιτητής οπου να 'ναι και στην τελευταία χρονιά μου μετακινήθηκα αρκετά με προγράμματα ανταλλαγής στην (Ανατολική κυρίως) Ευρώπη. Τα κλισέ για τα κορίτσια του ανατολικού μπλοκ λίγο πολύ τα ξέρουμε. Πουτάνες , κυνηγάνε τα λεφτά κτλ. Ίσως να υπάρχει και μερικό δίκιο για κάποια απ αυτά. Αλλά εγώ θέλω να επισημάνω αυτά που μου έκαναν, συγκριτικά, εντύπωση.
Τα κορίτσια της ανατολής ΞΕΡΟΥΝ να φλερτάρουν. Απ τα λίγα σκόρπια που διάβασα θεωρείς οτι την κύρια ευθύνη του φλερτ την έχει ο άντρας. Και θεωρώ οτι έχεις δίκιο. Δεν έχω δει όμως πουθενά αλλού στον κόσμο το απίστευτα κι εξοργιστικά αλαζονικό ύφος της μέσης ελληνίδας γκόμενας (ΝΑΙ ,ΓΚΟΜΕΝΑΣ) συνήθως προιόν του χαιδέματός της απ όλους κι όλες σε συνδυασμό με την κουλτούρα του ελληνικού τίποτα. Πολλές φορές έχει σχηματιστεί στα χείλη μου το "ποια σκατά νομίζεις οτι είσαι" χωρίς βέβαια να το εκστομίσω (νταξει, μια - δυο φορές μόνο :) ). Τα κορίτσια, λοιπόν, της **ίας ήταν πολύ πιο ανοιχτές κι ευχάριστες στην κοινωνική συναναστροφή. Το ίδιο ισχύει (περίπου) και για τη Δυτική Ευρώπη. Αυτό που υποψιαζόμουν και δίσταζα να το ξεστομίσω πριν μπορώ μετά τα ταξίδια μου να το πω άνετα. Η μέση ελληνίδα είναι κομπλεξική στα ερωτικά θέματα. Το ίδιο ισχύει και για τον έλληνα φυσικά. Εδώ θα σε επιβεβαιώσω στο ότι τα σημαντικότερα ζητήματα που αφορούν το κρεβάτι κρίνονται μακριά απ το κρεβάτι. Εϊναι θέματα κουλτούρας και πολιτισμού τα οποία εμείς ως λαός δε διαθέτουμε.
Καταλήγω με κάτι προσωπικό. Με τα χίλια ζόρια, με μετακινήσεις και ταλαιπωρίες κράτησα την πιο ουσιαστική σχέση που είχα μέχρι τώρα με ένα κορίτσι απο άλλη χώρα. Πέντε χρόνια φοιτητής τα πάρε δώσε που είχα με τις ελληνίδες ήταν απίστευτα επιφανειακά και κουραστικά. Γελάω πλέον με τις επίμονες προσπάθειές μου να βρω κάτι που να με γεμίζει οι οποίες έπεφταν πάνω σε εκνευριστικές γκόμενες(ναι αυτός ο χαρακτηρισμός ταιριάζει), σε γελοίους διαλόγους και σε κακό σεξ. Herzliche Grüße, dein Vasilis
Έχω γράψει και παλιότερα ότι οι γενικεύσεις είναι άδικες. Ωστόσο κάτι πρέπει να αληθεύει σε όσα καταμαρτυρείς στις Ελληνίδες. Ένας γνωστός μου, που μετανάστευσε πρόσφατα στο Μόναχο, μου είπε πόση εντύπωση του κάνει ότι στο μετρό εκεί πανέμορφες κοπέλες σού χαμογελούν πρόσχαρα και αθώα, όταν διασταυρώνονται τα βλέμματά σας, ενώ η Ελληνίδα παίρνει το ύφος θιγμένης Μαρίας Αντουανέτας. Οι Ελληνίδες μπορεί να έχουν απελευθερωθεί εξωτερικά, όχι όμως εσωτερικά. Είναι κολλημένες ακόμη σε αυτά που τους έλεγαν οι μανάδες και οι γιαγιάδες τους ("μη δίνεις θάρρος στον άνδρα" κ.λπ.). Φυσικά, υπάρχουν πολλές εξαιρέσεις, αλλά δυστυχώς τη γενική εικόνα την καθορίζει η πλειοψηφία. Ευχαριστώ για την επικοινωνία και να είσαι πάντα καλά. Ελπίδα
Σήμερα διάβασα το βιβλίο σου και πρέπει να ομολογήσω οτι κάνεις μια πολύ καλή προσέγγιση σχετικά ομως πάντα με την πλειοψηφία. Το βιβλίο μου άρεσε αρκετά αλλά μου έκανε εντύπωση που δεν έπιασες καθόλου και τις μειονότητες. Στο τέλος του βιβλίου κάνεις μια αναφορά που λες οτι οι δρόμοι που οδηγούν στην ερωτική ευτυχία είναι τόσοι όσοι και οι άνθρωποι. Σε αυτό συμφωνώ απόλυτα!! Δεν ανέφερες και τους άντρες που έχουν θυληκά στοιχεία. Όχι να γυναικοφέρνουν αλλά να θέλουν και αυτοί κάτι σταθερό και όχι μιας νυχτας ή μιας βδομάδας. Εγώ προσωπικά δεν έχω τόσες εμπειρίες όσες έχεις εσύ αλλά είχα την τύχη να είχα ουσιώδες σχέσεις. Από ένα σημειο και μετά τα περιστασιακά δεν με γέμιζαν... Προτιμώ να είμαι μόνος παρά με "λάθος" άνθρωπο... Όπως επίσης παρατηρώ οτι πάρα πολύς κόσμος όταν είναι με κάποιον δεν θέλει να μάθει το ΓΙΑΤΙ είναι μαζί του/της... Ψυχολόγος δεν είμαι αλλά διαβάζω πολλά βιβλία και άρθρα για να προβληματίζομαι συνέχεια. Βλέπω άτομα που δεν έχουν φαντασία το οποιο για μένα είναι κάτι "άσχημο"... Τι σημασία έχει αν έχεις αναρύθμητους εραστές όταν κανένας δεν σου χάρισε το σύμπαν... Το αστείο, γιατί είναι αστείο, είναι οτι κανένας δεν παίρνει ευθύνη... Όλο κάποιος άλλος/η φταίει. Οι ίδιοι δεν φέρουν ποτέ ευθύνη...
Αντί να πουν οτι δεν είμαι "εγώ" και "εσύ" , αλλά να πούν "εμείς" σαν να είμαστε ένα... Μπορώ να πώ με πολύ μεγάλη περιφάνεια οτι είμαι καθαρά εγκεφαλικός τύπος και νιώθω ευλογιμένος για αυτό. Ανήκω στην μειοψηφία και είμαι πολύ χαρούμενος για αυτό!!!
Θα με συγχωρέσεις αλλά πιστεύω οτι ο πατέρας σου κάνει λάθος στο θέμα της ψυχολογίας. Είναι μια τρομερή επιστήμη που εγώ προσωπικά ήθελα πάρα πολύ να ακολουθήσω αλλά δεν ήμουν καλός μαθητης...
Για μένα δεν μετράει ούτε το σώμα, ούτε το πρόσωπο, ούτε τίποτα. Το πιο σημαντικό για μένα ειναι να βρείς έναν άνθρωπο να μπορείς να συζητάς. Να μην είναι προκατειλημμένος , να έχει ανοιχτό μυαλό και να μην κρίνει κάτι το οποίο δεν καταλαβαίνει...
Ότι ανέφερα παραπάνω δεν είχα ποτέ σκοπό να σε θίξω. Ήθελα να πώ και εγώ την άποψή μου πάνω στο θέμα γιατί με ψυχολόγους θα μπορούσα να μιλάω όλο το βραδύ και να νιώθω ότι δεν είπαμε τίποτα...
Μακάρι με τις απόψεις μου να σου έδωσα τροφή για προβληματισμό και όχι να σε βγάλω "λάθος".
Σε ευχαριστώ για αυτό το υπέροχο βιβλίο γιατί ένιωσα ότι έβαλες την ψυχή σου μέσα σε αυτό.
Εύχομαι ο δρόμος σου να είναι πάντα φωτεινός και να είσαι πάντα καλά
Δε διάβασα (ακόμα) το βιβλίο, ίσως να χεις καλύψει το θέμα, ωστόσο καταθέτω την άποψη. Τελειώνω απο φοιτητής οπου να 'ναι και στην τελευταία χρονιά μου μετακινήθηκα αρκετά με προγράμματα ανταλλαγής στην (Ανατολική κυρίως) Ευρώπη. Τα κλισέ για τα κορίτσια του ανατολικού μπλοκ λίγο πολύ τα ξέρουμε. Πουτάνες , κυνηγάνε τα λεφτά κτλ. Ίσως να υπάρχει και μερικό δίκιο για κάποια απ αυτά. Αλλά εγώ θέλω να επισημάνω αυτά που μου έκαναν, συγκριτικά, εντύπωση.
ΑπάντησηΔιαγραφήΤα κορίτσια της ανατολής ΞΕΡΟΥΝ να φλερτάρουν. Απ τα λίγα σκόρπια που διάβασα θεωρείς οτι την κύρια ευθύνη του φλερτ την έχει ο άντρας. Και θεωρώ οτι έχεις δίκιο. Δεν έχω δει όμως πουθενά αλλού στον κόσμο το απίστευτα κι εξοργιστικά αλαζονικό ύφος της μέσης ελληνίδας γκόμενας (ΝΑΙ ,ΓΚΟΜΕΝΑΣ) συνήθως προιόν του χαιδέματός της απ όλους κι όλες σε συνδυασμό με την κουλτούρα του ελληνικού τίποτα. Πολλές φορές έχει σχηματιστεί στα χείλη μου το "ποια σκατά νομίζεις οτι είσαι" χωρίς βέβαια να το εκστομίσω (νταξει, μια - δυο φορές μόνο :) ). Τα κορίτσια, λοιπόν, της **ίας ήταν πολύ πιο ανοιχτές κι ευχάριστες στην κοινωνική συναναστροφή. Το ίδιο ισχύει (περίπου) και για τη Δυτική Ευρώπη. Αυτό που υποψιαζόμουν και δίσταζα να το ξεστομίσω πριν μπορώ μετά τα ταξίδια μου να το πω άνετα. Η μέση ελληνίδα είναι κομπλεξική στα ερωτικά θέματα. Το ίδιο ισχύει και για τον έλληνα φυσικά. Εδώ θα σε επιβεβαιώσω στο ότι τα σημαντικότερα ζητήματα που αφορούν το κρεβάτι κρίνονται μακριά απ το κρεβάτι. Εϊναι θέματα κουλτούρας και πολιτισμού τα οποία εμείς ως λαός δε διαθέτουμε.
Καταλήγω με κάτι προσωπικό. Με τα χίλια ζόρια, με μετακινήσεις και ταλαιπωρίες κράτησα την πιο ουσιαστική σχέση που είχα μέχρι τώρα με ένα κορίτσι απο άλλη χώρα. Πέντε χρόνια φοιτητής τα πάρε δώσε που είχα με τις ελληνίδες ήταν απίστευτα επιφανειακά και κουραστικά. Γελάω πλέον με τις επίμονες προσπάθειές μου να βρω κάτι που να με γεμίζει οι οποίες έπεφταν πάνω σε εκνευριστικές γκόμενες(ναι αυτός ο χαρακτηρισμός ταιριάζει), σε γελοίους διαλόγους και σε κακό σεξ.
Herzliche Grüße, dein Vasilis
Έχω γράψει και παλιότερα ότι οι γενικεύσεις είναι άδικες. Ωστόσο κάτι πρέπει να αληθεύει σε όσα καταμαρτυρείς στις Ελληνίδες. Ένας γνωστός μου, που μετανάστευσε πρόσφατα στο Μόναχο, μου είπε πόση εντύπωση του κάνει ότι στο μετρό εκεί πανέμορφες κοπέλες σού χαμογελούν πρόσχαρα και αθώα, όταν διασταυρώνονται τα βλέμματά σας, ενώ η Ελληνίδα παίρνει το ύφος θιγμένης Μαρίας Αντουανέτας. Οι Ελληνίδες μπορεί να έχουν απελευθερωθεί εξωτερικά, όχι όμως εσωτερικά. Είναι κολλημένες ακόμη σε αυτά που τους έλεγαν οι μανάδες και οι γιαγιάδες τους ("μη δίνεις θάρρος στον άνδρα" κ.λπ.). Φυσικά, υπάρχουν πολλές εξαιρέσεις, αλλά δυστυχώς τη γενική εικόνα την καθορίζει η πλειοψηφία.
ΑπάντησηΔιαγραφήΕυχαριστώ για την επικοινωνία και να είσαι πάντα καλά.
Ελπίδα
Καλησπέρα Ελπίδα
ΑπάντησηΔιαγραφήΣήμερα διάβασα το βιβλίο σου και πρέπει να ομολογήσω οτι κάνεις μια πολύ καλή προσέγγιση σχετικά ομως πάντα με την πλειοψηφία. Το βιβλίο μου άρεσε αρκετά αλλά μου έκανε εντύπωση που δεν έπιασες καθόλου και τις μειονότητες. Στο τέλος του βιβλίου κάνεις μια αναφορά που λες οτι οι δρόμοι που οδηγούν στην ερωτική ευτυχία είναι τόσοι όσοι και οι άνθρωποι. Σε αυτό συμφωνώ απόλυτα!! Δεν ανέφερες και τους άντρες που έχουν θυληκά στοιχεία. Όχι να γυναικοφέρνουν αλλά να θέλουν και αυτοί κάτι σταθερό και όχι μιας νυχτας ή μιας βδομάδας. Εγώ προσωπικά δεν έχω τόσες εμπειρίες όσες έχεις εσύ αλλά είχα την τύχη να είχα ουσιώδες σχέσεις. Από ένα σημειο και μετά τα περιστασιακά δεν με γέμιζαν... Προτιμώ να είμαι μόνος παρά με "λάθος" άνθρωπο... Όπως επίσης παρατηρώ οτι πάρα πολύς κόσμος όταν είναι με κάποιον δεν θέλει να μάθει το ΓΙΑΤΙ είναι μαζί του/της... Ψυχολόγος δεν είμαι αλλά διαβάζω πολλά βιβλία και άρθρα για να προβληματίζομαι συνέχεια. Βλέπω άτομα που δεν έχουν φαντασία το οποιο για μένα είναι κάτι "άσχημο"... Τι σημασία έχει αν έχεις αναρύθμητους εραστές όταν κανένας δεν σου χάρισε το σύμπαν... Το αστείο, γιατί είναι αστείο, είναι οτι κανένας δεν παίρνει ευθύνη... Όλο κάποιος άλλος/η φταίει. Οι ίδιοι δεν φέρουν ποτέ ευθύνη...
Αντί να πουν οτι δεν είμαι "εγώ" και "εσύ" , αλλά να πούν "εμείς" σαν να είμαστε ένα...
Μπορώ να πώ με πολύ μεγάλη περιφάνεια οτι είμαι καθαρά εγκεφαλικός τύπος και νιώθω ευλογιμένος για αυτό. Ανήκω στην μειοψηφία και είμαι πολύ χαρούμενος για αυτό!!!
Θα με συγχωρέσεις αλλά πιστεύω οτι ο πατέρας σου κάνει λάθος στο θέμα της ψυχολογίας. Είναι μια τρομερή επιστήμη που εγώ προσωπικά ήθελα πάρα πολύ να ακολουθήσω αλλά δεν ήμουν καλός μαθητης...
Για μένα δεν μετράει ούτε το σώμα, ούτε το πρόσωπο, ούτε τίποτα. Το πιο σημαντικό για μένα ειναι να βρείς έναν άνθρωπο να μπορείς να συζητάς. Να μην είναι προκατειλημμένος , να έχει ανοιχτό μυαλό και να μην κρίνει κάτι το οποίο δεν καταλαβαίνει...
Ότι ανέφερα παραπάνω δεν είχα ποτέ σκοπό να σε θίξω. Ήθελα να πώ και εγώ την άποψή μου πάνω στο θέμα γιατί με ψυχολόγους θα μπορούσα να μιλάω όλο το βραδύ και να νιώθω ότι δεν είπαμε τίποτα...
Μακάρι με τις απόψεις μου να σου έδωσα τροφή για προβληματισμό και όχι να σε βγάλω "λάθος".
Σε ευχαριστώ για αυτό το υπέροχο βιβλίο γιατί ένιωσα ότι έβαλες την ψυχή σου μέσα σε αυτό.
Εύχομαι ο δρόμος σου να είναι πάντα φωτεινός και να είσαι πάντα καλά
Με μεγάλη εκτίμηση
Γιάννης