Σε λίγες μέρες βγαίνει στα βιβλιοπωλεία, από τις εκδόσεις Τόπος, το βιβλίο μου Τα φύλα χωρίς φύλλα. Είναι το πρώτο μου βιβλίο και δεν ξέρω αν θα ακολουθήσει άλλο. Δεν φιλοδοξώ να γίνω συγγραφέας ούτε sex editor. Είμαι μια κοπέλα που σπούδασε ψυχολογία και αναγκάστηκε έπειτα, λόγω ανεργίας, να δουλέψει για ένα αρκετά μεγάλο διάστημα ως συνοδός κυρίων. Αλλά πρέπει να τονίσω εδώ ότι το βιβλίο μου δεν είναι του στιλ «εξομολογήσεις μιας πόρνης πολυτελείας», που άλλους μπορεί να τους δελεάσει και άλλους να τους απωθήσει. Θέλησα να συνδυάσω τα θεωρητικά εφόδια που μου έδωσαν οι σπουδές μου με την πείρα που απέκτησα με τους άνδρες στην ιδιωτική ζωή μου, προπαντός όμως μέσα από το επάγγελμά μου, όπου μια γυναίκα τους γνωρίζει από πλευρές τους που συνήθως προσπαθούν να κρύψουν. Αν θέλετε, το βιβλίο είναι ένα μικρό εγχειρίδιο εφαρμοσμένης ψυχολογίας. Μιλάει για τις αιώνιες παρεξηγήσεις, τους ασύμβατους κώδικες στην ερωτική επικοινωνία των δύο φύλων, που οφείλονται στην άγνοια και τις αυταπάτες ανδρών και γυναικών για τις ιδιαιτερότητες του άλλου φύλου (συχνά και του δικού τους).
Είμαι, λοιπόν, μια πόρνη, έστω μια πρώην πόρνη, που δεν πορνογραφεί. Μιλάω για τον έρωτα ως ιδανικό, το οποίο μπορεί κανείς να πλησιάσει μέσα από τη γνώση. Μια γνώση που δεν έχει να κάνει με κανόνες και σεξουαλικές τεχνικές, αλλά με τη σωστή συνεργασία του μυαλού και της καρδιάς. Πολλοί πελάτες μου με ρωτούσαν πώς αισθάνεται πραγματικά μια πόρνη. Θα τους απαντούσα σήμερα ότι μια πόρνη αισθάνεται πως είναι μια γυναίκα που δουλεύει με το μυαλό της και αφουγκράζεται κρυφά με την ψυχή της ό, τι βιώνει εκείνη τη στιγμή. Γι’ αυτό μπορεί, στην αληθινή ερωτική ζωή της, εκεί όπου την κατεύθυνση τη δείχνει η καρδιά, να εφαρμόσει τη συμβουλή που έδινε μια Αγγλίδα ποιήτρια: «Σέλωσε καλά τα όνειρά σου πριν τα καβαλικέψεις».
Ανοίγω αυτό το μπλογκ ελπίζοντας σε μια επικοινωνία που θα έχει αφορμή το βιβλίο μου, αλλά δεν θα περιορίζεται σ’ αυτό και θα μπορεί να επεκταθεί σε άλλα θέματα. Στο κάτω κάτω, όλα τα βιβλία του κόσμου μαζί δεν εξαντλούν το θέμα του έρωτα και πολύ λίγες είναι οι πτυχές της ζωής μας που δεν επηρεάζονται από αυτόν.
Ελπίδα Σ.
Ελπίδα Σ.
ΑπάντησηΔιαγραφή(αν και μάλλον δεν σας λένε ούτε Ελπίδα ούτε Σ.).
Είμαι γυναίκα, ψυχολόγος, λίγο μεγαλύτερή σας.
Δυσκολεύτηκα, όπως ισχυρίζεστε και εσείς, να τα καταφέρω ως ψυχολόγος να βρω δουλειά, με οικογενειακή πίεση και ανεργία. Ωστόσο, δεν έγινα πόρνη "γονατισμένη από τη χρόνια ανεργία" επειδή είχα κακή σχέση με τον πατέρα μου (που είχα).
Το βιογραφικό σας δείχνει πως δεν έχετε ιδέα από ψυχολογία, αγνοείτε να εφαρμόσετε στον εαυτό σας καν και τον όρο "θυματοποίηση" (βλ. victimisation).
Άρα, κακώς χάνω το χρόνο μου, γιατί απευθύνομαι σε μία συγγραφέα-φάντασμα που μάλλον υποδύεται ένας άντρας θυματοποιημένος και πληγωμένος από τις γυναίκες.
Κρίμα σε εσάς κύριε, και στον εκδοτικό οίκο που νόμιζα για καλό.
Φυσικά, θα διατηρήσω την ανωνυμία μου αντιμέτωπη απέναντι σε κάποιον που υποδύεται έναν ρόλο.
Ούτε θα ξαναενοχλήσω το μπλογκ αυτό ούτε θα ξαναμπώ στον διαδικτυακό "Τόπο".
Λουκία Μ.
Βρήκα τυχαία το blog σου και μου φάνηκε ενδιαφέρον. Χτες πήρα το βιβλίο σου «Τα Φύλα χωρίς Φύλλα» και μπορώ να πω ο, τι εντυπωσιάστηκα.
ΑπάντησηΔιαγραφήΦοβόμουν λιγάκι ότι θα ήταν τα γνωστά μπλα μπλα για τις σχέσεις αλλά έχει πολύ περισσότερο βάθος.
Δύσκολο το παρελθόν σου αλλά κατάφερες φαίνεται να βγεις ακέραια.
Θα το τελειώσω το σαββατοκύριακο πιστεύω, - βρήκα κιόλας θέματα που θα ήθελα να συζητήσουμε αλλά ας περιμένω να τελειώσω το βιβλίο πρώτα.
Αχ βρε καημένη κυρία Λουκία! Μα να κάνετε τόσο κόπο να εισέλθετε σε διαδικτυακό Τόπο! Μα να «ενοχλήσετε» το μπλογκ! Μα να θυματοποιήσετε τόσο τραγικά τον τραγικό εαυτό σας που είχε τόσο μα τόσο (όπως ομολογείτε ανωνύμως) κακή σχέση με τον πατέρα σας! Αχ κυρία Λουκία και είστε και ψυχολόγος, μεγαλύτερης ηλικίας. Ούτε τον εαυτό σας να μην καταφέρετε να θεραπεύσετε τόσα χρόνια! Όμως αντιλαμβάνομαι: κρίνετε εύκολα τα πάντα αφού π.χ. εδώ, αντί να κρίνετε το βιβλίο κρίνατε το βιογραφικό της καημένης της Ελπίδας!!! Κι από εκεί κι έπειτα, ΧΩΡΙΣ ΝΑ ΔΙΑΒΑΣΕΤΕ ΕΣΤΩ ΜΙΑ ΛΕΞΗ ΑΠ' ΤΟ ΒΙΒΛΙΟ, απογειώνεστε σε ψυχολογίστικες υποθέσεις. Αχ καημένη κυρία Λουκία μας! Τι τραγικό να έρθετε αντιμέτωπη μ' ένα τέτοιο βιβλίο, εσείς που επίσης πιεστήκατε απ' τον μπαμπά σας, εσείς που επίσης εφαρμόσατε εξαιρετικά τον όρο θυματοποίηση στον ταλαιπωρημένο εαυτό σας, εσείς που, το κυριότερο (μα πώς το ξέχασα!) καταφέρατε να μην γίνετε πόρνη! Μακριά, μακριά από τέτοια βιβλία, που το αντιλαμβάνομαι πλήρως, εσείς θα θέλατε να γράψετε τόσο μα τόσο πολύ, και θα το καταφέρνατε τόσο μα τόσο καλύτερα! Εγώ στη θέση σας θα είχα σκάσει από τη ζήλεια μου. Που, μία άγνωστη, με αυτό το κατάπτυστο βιογραφικό τολμάει και μπαίνει στα χωράφια μου! Αμάν τα καθάρματα!
ΑπάντησηΔιαγραφή@ Λουκία Μ.
ΑπάντησηΔιαγραφήΑν και λέτε πως δεν θα επισκεφτείτε ξανά το μπλογκ μου, θα σας δώσω μια απάντηση. Η εντύπωσή σας ότι πίσω από τη «μάσκα» μου κρύβεται ένας άνδρας θυματοποιημένος και πληγωμένος από τις γυναίκες με τιμά. Γνώρισα αρκετούς τέτοιους άνδρες, κυρίως μέσα από το πρώην επάγγελμά μου, και ήθελα να πιστεύω πως έμαθα να κοιτάζω τόσο βαθιά μέσα τους ώστε να μπορώ να έρχομαι στη θέση τους και να τους βοηθώ. Εσείς με επιβεβαιώνετε και σας ευχαριστώ γι’ αυτό. Κατά τα άλλα, αν πιστεύετε πως μια πόρνη είναι οπωσδήποτε μια θυματοποιημένη γυναίκα, επιτρέψτε μου να σας πω ότι η φεμινιστική πίστη σας είναι πιο στέρεη από την πείρα σας ως ψυχολόγου.
@ Vivi
Βιβή, περιμένω με ενδιαφέρον τις εντυπώσεις και τις παρατηρήσεις σου.
Αγαπητή Ελπίδα,
ΑπάντησηΔιαγραφήΈχω κάποιες απορίες σχετικά με το κεφάλαιο που μιλάς για τη διαφορά ανάμεσα στην ανδρική και τη γυναικεία φιλία. Μπορεί να έχεις δίκιο όταν λες ότι οι ανδρικές φιλίες είναι στέρεες και έχουν τη σφραγίδα της συντροφικότητας και αντιθέτως θεωρείς τις γυναικείες φιλίες ασταθείς και ότι διαλύονται εύκολα από την εισβολή ενός άντρα. Και η εξήγησή σου έχει σίγουρα ενδιαφέρον.
Θα ήθελα να ξέρω όμως αν νομίζεις ότι αυτό ισχύει γενικά παντού ή μήπως είναι ένα Ελληνικό φαινόμενο γιατί στην Ολλανδία που έζησα 2 χρόνια έχω την εντύπωση ότι υπάρχουν δυνατές φιλίες ανάμεσα σε γυναίκες (και δεν εννοώ φυσικά λεσβιακές σχέσεις) που έχουν ακριβώς τον χαρακτήρα συντροφικότητας. Και όχι μόνο υπάρχουν αλλά είναι και ο κανόνας. Οι γυναίκες εκεί δεν αφήνουν έναν άνδρα να γίνει αφορμή να χαλάσει μία παλιά φιλία γιατί αυτές οι φιλίες αποτελούν σε μεγάλο βαθμό την σταθερή οικογένειά τους. Οι ερωτικές σχέσεις περνάνε, οι φίλες μένουν για μία ζωή.
Ελπίδα, - είδες ότι γράφουν για σένα σήμερα στο Πρώτο Θέμα.... Φιλάκια - Μαίρη
ΑπάντησηΔιαγραφήΚα Λουκία θα αναφέρομαι σ' εσάς όχι διότι έχει σημασία, εφόσον δεν θα ξαναμπείτε εδώ, αλλά διότι υπάρχουν αναγνώστες. Και η δική μου δουλειά είναι η ανάγνωση. (Μετράω τέσσερις τουλάχιστον δεκαετίες επαγγελματικής ενασχόλησης με την ανάγνωση.) Διαβάζοντας λοιπόν το κείμενό σας συνήγαγα τα ακόλουθα συμπεράσματα:
ΑπάντησηΔιαγραφή1. Γιατί, αν είστε ψυχολόγος, γράφετε με ψευδώνυμο; Η Ελπίδα είναι απολύτως δικαιολογημένη ως προς αυτή την επιλογή της, εσείς για ποιο λόγο; Μήπως δεν είστε; μήπως έχετε τελειώσει απλώς τη σχολή Δολιανίτη και δηλώνετε ψυχολόγος; Μήπως; Αυτό αποκομίζω από την ανάγνωση του κειμένου σας διότι, αν είστε όντως, λογικά θα έπρεπε να υπογράφετε το άρθρο σας, όπως θα κάνω κι εγώ, με το όνομά σας. Έτσι θα δώσετε μεγαλύτερο κύρος στην απάντησή σας ενώ τώρα είναι απλώς έωλη.
2. (Κατα)κρίνετε εξ όνυχος τον λέοντα. Διότι παίρνετε αφορμή από ένα απλό βιογραφικό και κρίνετε ολόκληρο βιβλίο. Μένοντας σε υποθέσεις επί της συγγραφέως. Δίχως κανένα επιχείρημα επί του κειμένου ώστε να καταλάβει ο αναγνώστης. Κι ακόμα, κατά τον ίδιο ακριβώς τρόπο, αν υποθέσουμε ότι το βιβλίο είναι κατάπτυστο για τα κριτήριά σας, πάλι σας συλλαμβάνω να (κατα)κρίνετε ολόκληρο εκδοτικό οίκο από ένα βιβλίο!
3. Είστε, διατείνεστε, μεγαλύτερης ηλικίας. Και ψυχολόγος. Και γυναίκα. Και θυματοποιημένη από τον μπαμπά σας. Με όλον τον σεβασμό (σε περίπτωση που ισχύουν όλα αυτά) ο οποιοσδήποτε καλόπιστος αναγνώστης θα περίμενε καλύτερη στάση απέναντι σε μια νεαρότερη συνάδελφο που έχει παρόμοια προβλήματα. Θα περίμενε μια στάση συμβουλευτική και, πραγματικά περισσότερο ψύχραιμη, περισσότερο ανεκτική. Διότι αν μια ψυχολόγος και γυναίκα και θυματοποιημένη ύπαρξη (!) δεν είναι σε θέση να κατανοήσει σε βάθος παρόμοιες καταστάσεις τότε αλήθεια ποιος μπορεί;
Όπως βλέπετε δεν εισέρχομαι στα δικά σας εδάφη της ψυχολογίας διότι δεν είμαι ειδικός επ' αυτών. Μπορώ όμως και διαβάζω, όπως και οι άλλοi αναγνώστες. Φοβάμαι λοιπόν, αγαπητή Κα Λουκία, ότι τα δικά μου συμπεράσματα είναι και των άλλων αναγνωστών.
Υ.Γ. Κάτι τελευταίο: Θα είχατε κάποιο δίκιο να αντιδράτε επιθετικά αν το βιβλίο ήταν απλώς πορνογράφημα ή κάτι σχετικό. Αλλά δεν το διαβάσατε. Αν το είχατε κάνει, θα διαπιστώνατε ότι εδώ έχετε μια σοβαρότατη περίπτωση εκλαϊκευμένης ψυχολογίας. Από άνθρωπο με πανεπιστημιακή παιδεία και άψογη γνώση των ελληνικών…
Από λάθος μου δεν υπέγραψα το σχόλιο του επαγγελματία αναγνώστη. Το κάνω τώρα.
ΑπάντησηΔιαγραφήΒιβή, διάβασα με ενδιαφέρον τις παρατηρήσεις σου.
ΑπάντησηΔιαγραφήΔεν ξέρω για την Ολλανδία, έχω ζήσει μόνο στη Γαλλία (αν μιλάμε για το εξωτερικό), και στο συγκεκριμένο ζήτημα της φιλίας δεν έβλεπα εκεί κάτι διαφορετικό από ό, τι στην Ελλάδα. Μπορεί στη Βόρεια Ευρώπη, όπου η γυναικεία χειραφέτηση έχει πίσω της μεγαλύτερη ιστορία, τα πράγματα να είναι αλλιώς. ΄Εχω υπόψη μου, πάντως, αρκετές Σκανδιναβές παντρεμένες με ΄Ελληνες, Τούρκους ή Ιταλούς που γνώρισαν στις διακοπές τους. Παρόλο που οι γυναίκες αυτές είναι μορφωτικά ανώτερες από τους άνδρες τους και προέρχονται από πιο φιλελεύθερες κοινωνίες, ανέχονται αδιαμαρτύρητα τους περιορισμούς που τους επιβάλλουν οι άνδρες τους στις κοινωνικές επαφές τους, με αποτέλεσμα να έχουν αποξενωθεί (και) από τις παλιές φίλες τους.
Δεν θέλω να είμαι απόλυτη. Υπάρχουν γυναίκες και γυναίκες, η κουλτούρα παίζει κι αυτή σημαντικό ρόλο. Αλλά νομίζω πως σε γενικές γραμμές οι γυναίκες έχουμε περισσότερο από τους άνδρες την τάση να αφήνουμε τον έρωτα να επισκιάζει τη φιλία.
Καλησπέρα...αγόρασα,διάβασα,ολοκλήρωσα και προβληματίστικα με το βιβλίο σου μέσα σε λίγες ώρες. Δεν ξέρω αν είσαι άνδρας ή γυναίκα , αν ονομάζεσαι Ελπίδα ή όχι και δεν με νοιάζει καθόλου. Η ούσια είναι πως δεν το μετάνοιωσα για την αγορά του και πως μέσα απο αυτό, θα προσπαθήσω να γίνω καλύτερος άνθρωπος και άνδρας για τον εαυτό μου και για τις γυναίκες! Καλή συνέχεια...
ΑπάντησηΔιαγραφή@ Ανώνυμος
ΑπάντησηΔιαγραφήΧαίρομαι που το βιβλίο μου σου "μίλησε", και μάλιστα άσχετα από το αν είναι γραμμένο από άνδρα ή γυναίκα. Υποθέτω ότι η γυναικεία ματιά μου (γιατί είμαι τελικά γυναίκα!) θα είναι φανερή σε αρκετούς αναγνώστες και αναγνώστριες, αλλά σημασία έχει να μπορεί κάποιος, άνδρας ή γυναίκα, να την κατανοήσει και να δει σε καινούργια προοπτική τα ζητήματα που θίγονται.
Με φιλικούς χαιρετισμούς
Ελπίδα Σ.
Καλήμερα. Δεν έχω διαβάσει το βιβλίο αλλά μου φάνηκε ενδιαφέρον αφού άκουσα ένα απόσπασμα από τη ραδιοφωνική εκπομπή του Κ.Τζούμα. Μου κίνησε την περιέργεια και έψαξα πληροφορίες στο δίκτυο, και τολμώ να σου πω ότι αφού διάβασα και την ιστορία σου είμαι πολύ περίεργος για το περιεχόμενό του. Εύχομαι να τα ξαναπούμε. Γιάννης από Γίαννενα.
ΑπάντησηΔιαγραφήΠολύ μου άρεσε. Αλλά ήθελα λίγο ακόμα. Φοβισμένο μου φάνηκε.... Αν φοβήθηκες μήπως κουράσεις μάλλον έκανες λάθος. Θα το ξαναδιαβάσω και θα επανέλθω όμως.
ΑπάντησηΔιαγραφήΘα γίνεις διάσημη, θα δεις. ;)
Καημένη κα Λουκία, αν ισχύουν όσα αναφέρετε για εσάς, ίσως κακώς δεν γίνατε πόρνη. Γιατί φτάσατε να είστε στερημένη και από αγάπη και από σεξ.
lustforlust
Τολμηρό, φιλόδοξο, έξυπνο, αποφεύγοντας την πεπατημένη και τον πειρασμό της κλειδαρότρυπας. Οπωσδήποτε ενδιαφέρον για να διαβαστεί, γι' αυτό και του αφιέρωσα σχετική ανάρτηση στο blog μου.
ΑπάντησηΔιαγραφήΚαλή επιτυχία στο βιβλίο και ανάλογη συνέχεια στις συγγραφικές σου προσπάθειες!
Ξεκινησα κ γω χθες το βλιβλιαρακι σου !
ΑπάντησηΔιαγραφήμια ερωτηση ..
ΣΕΞ ? :p
@Tsalapeteinos Ευχαριστώ για την αναφορά στο μπλογκ, που τη βρήκα όχι μόνον εμπεριστατωμένη, αλλά και πολύ "ψαγμένη".
ΑπάντησηΔιαγραφή@Cybernaut, δεν κατάλαβα την ερώτησή σου. Σεξ - δηλαδή τι;
τπτ μωρε, ειμαι λιγο φαλλοκράτης (..) !
ΑπάντησηΔιαγραφήκαλή επιτυχία στις προσπαθειές σου
Λοιπον... Διαβασα κι εγω το βιβλιο σου. Εξαιρετικη πρωτη προσπαθεια. να τολμησω να ελπισω και σε συνεχεια...; Λιγο βρε παιδι μου, πολυ λιγο. Κατι μου λεει οτι εχεις πολλα να πεις ακομη.
ΑπάντησηΔιαγραφήΤο βιβλιο με ξαφνιασε ευχαριστα, γελασα, χαμογελασα, προβληματιστηκα, ελυσα θεματακια που ειχα. Μου εβγαλε μια συγκινητικη εντιμοτητα, μια ντομπροσυνη που σπανιζει στα λεγομενα "αξιοπρεπη" σαλονια. Κι αν μη τι αλλο θελει μαγκια να αγαπας το παρελθον σου και να "παραγεις" αντλωντας απο αυτο.
Οσο για τα σχολια οτι η συγγραφεας ειναι αντρας...Ασχολιαστο. (αν υπαρχει τετοιος αντρας θελω να τον γνωρισω!!!! χαχαχα)
Θα επανελθω με σχολια επι του βιβλιου.
Περιμένω τα σχόλιά σου και θα επανέλθω κι εγώ. Πολύ με κολακεύει,πάντως,η πρώτη αντίδρασή σου.
ΑπάντησηΔιαγραφήΓεια σου Ελπίδα. Θα ξεκινήσω με το βιογραφικό σου, για το οποίο τόσος λόγος έγινε. Πρώτον, έχεις κάθε δικαίωμα να μιλάς και να γράφεις, όπως θα είχες είτε ήσουν γιατρός είτε άνεργη (μιας και όλοι έχουμε). Κι αν όντως το επάγγελμά σου είναι αυτό που λες, τότε μαγκιά σου που δεν το κρύβεις και παίρνεις το ρίσκο: σε μένα προσωπικά μόνο θετική εντύπωση έκανε και με τράβηξε τόσο, ώστε ήταν ο βασικός λόγος να το αγοράσω.
ΑπάντησηΔιαγραφήΌσον αφορά το περιεχόμενο τώρα, διάβασα σε ελάχιστο χρόνο 3-4 φορές το βιβλίο σου και σκοπεύω να το ξανακάνω. Πρώτ' απ' όλα, αγάπησα πολύ το ύφος σου και τον τρόπο που παρουσιάζεις τα πράγματα. Είναι αδύνατον να είσαι 100% αντικειμενική αλλά το κατάφερες πιστεύω όσο καλύτερα μπορούσες. Και, αν και ένιωσα σε κάποιες φάσεις να "επιτίθεσαι" στο ανδρικό φύλο συνειδητοποίησα ότι από κόμπλεξ μου (που κάθε άνθρωπος έχει) ένιωσα έτσι. Όχι, δεν επιτίθεσαι, απλά μιλάς από την γυναικεία οπτική γωνία και δε θα σε κρίνω γι' αυτό!
Έπειτα, λόγω χόμπυ και σπουδών έχω λίγο-πολύ "διευρυμένους" ορίζοντες για τη λογοτεχνία κι ο τρόπος που γράφεις δεν υστερεί σε τίποτα σε σχέση με άλλους. Συγχαρητήρια λοιπόν! Μπορώ να πω ότι το βιβλίο σου με βοήθησε να λύσω κάποια θέματα που είχα με το φύλο σας και να το καταλάβω καλύτερα όταν το είδα χωρίς φύλλα. Θα επανέλθω με ερωτήσεις σε συγκεκριμένα σημεία. Υ.Γ Όσο για την κ. Λουκία (μιας και έγινε μόδα να την αναφέρουμε) θα πω: πολλά είπε, καταφέρνοντας το τίποτα.
Βαγγέλης